Keuzes maken die goed VOELEN, zijn niet altijd voor mensen met hun hoofd te BEGRIJPEN. Dat komt, omdat zij niet voelen wat jij voelt. Dus hun mind gaat er soep van proberen te maken. Mensen willen het graag begrijpen. Dus ze vragen je om je keuzes te onderbouwen. Ze vragen naar waarom en ze vragen ook “maaarrr…. Wat als?” óf “maaaarrrr… hoe zit dit dan?”.
Daarnaast kan het ook irritant voelen om deze vragen te krijgen, omdat je het gevoel krijgt dat iemand twijfelt aan jou kwaliteiten om juist te kunnen beslissen. De "maar" vraag kan voelen als een inbreuk op jouw identiteit. Iemand is namelijk kritisch op jouw keuzes en die zijn een deel van jouw als mens. Het is daarmee dus een inbreuk op ego. En ego wilt reageren met verzet, woede, irritatie of boosheid. Je denkt: "Nou dat bepaal ik zelf wel! Bemoei je er niet mee". Gelukkig is Ego alleen maar een toneelstukje aan het spelen en hoef je er niet zoveel waarde aan te hechten.
Gisteren werd mij opnieuw gevraagd na het delen van een afwijkende toekomst visie: “maar wat nu als….”. Mijn reactie was anders. Ik voelde mij super krachtig in plaats van twijfelend. In plaats van omver geduwd. Ik gaf binnen no time een antwoord vanuit mijn hart. Met alleen mijn hoofd te betrekken in de formulering van het antwoord.
Ik dacht; WHAT! Dit is nieuw… Het voelde alsof ik bijna liep te wachten op deze: “maar, wat als…”-test van iemand. Toen daagde mij het: Dit is precies wat het is: een test. Het is een test om te zien of ik wel genoeg vanuit mijn hart opereer. Of ik wel op het pad van mijn hart zit. Of ik wel echt ga doen/wil doen waar mijn hart van gaat zingen. Of ik echt contact hebt met mijn gevoel, met mijn hart. Of ik zeker ben. Stevig in mijn schoenen sta. En hoeveel waarde ik hecht aan ego om mijn gelijk te willen halen of mijn bestaansrecht te willen bewijzen.
Ik ben ervan overtuigd dat de ander dit antwoord kan voelen als 'waar' voor mij. Het komt uit mijn hart. Het is daarmee vrij van redenen die weer ter discussie kunnen worden gesteld. Hiermee ontstaat er ook een vredige, vreugdevolle en liefdevolle interactie tussen mij en de ander. Je kunt voelen dat je het juiste hebt gezegd. De ander voelt dit ook.
Dus de volgende keer als iemand mij de “maar, wat als…” óf “waarom” óf “zou je dat wel doen?” vraag stelt, is het een uitnodiging/test om te zien of ik echt vanuit mijn hart leef. Of dat ik stiekem nog mind hierin heb laten mee bepalen.
Dus bij deze een ode aan alle maar-roepers in mijn leven. In welke vorm dan ook. Jullie helpen mij inzicht te geven in mijn proces. Jullie helpen mij om op het pad van mijn hart te blijven. Jullie helpen mij om dieper contact te leggen met mijn kern. Jullie laten zien hoeveel waarde ik nog hecht aan ego. Jullie zijn mijn muzes en daar ben ik oneindig dankbaar voor!
Illustratie: galeria2-erikakuhn.blogspot.com
Reactie plaatsen
Reacties