Waarom zijn we gaan geloven dat genoegen nemen met minder een goed idee is? Dat dat het beste is wat je kunt krijgen? Waarom geloven we dat over ons werk, over onze relatie/geliefdes, over onze vrienden en vriendinnen, over het huis waar we in wonen, de seks die we hebben en over de dingen die we op dagelijkse basis doen. Waarom doen we dingen die we niet willen, maar omdat het zo hoort? Omdat je denkt dat dat de enige waarheid is? Hieronder een ander perspectief op deze situatie. Een uitnodiging om je vraagtekens bij die "waarheid" te zetten.
Deze overtuigingen heb je, omdat je jezelf niet 100% waardig acht. Omdat je jezelf niet 100% accepteert. Omdat je niet 100% liefdevol naar jezelf kijkt. Als je wel 100% van jezelf houdt, dan blijf je niet in een relatie die je niet meer dient. Dan ga je niet naar je baan “omdat het moet, zucht”. Dan wil je geen minimaal bevredigende seks. Dan eet je niet super ongezond en beweeg je minimaal (dit staat los van hoe een lichaam eruit "moet" zien natuurlijk. Want daar schreef ik al eerder wat over).
Alle uiterlijke manifestaties in je leven zijn een reflectie van hoe je diep van binnen over jezelf denkt en naar jezelf kijkt. Lees dat nog eens. En nog eens.
Dit wetende, ga ik alle aspecten van mijn leven onder de loep nemen. Met welke manifestaties ben ik ontevreden? Waar zit die ontevredenheid? Wat zegt dit over de relatie die ik heb met mijzelf? Wat wil ik daaraan veranderen? Verander ik de relatie met mijzelf, dan veranderd mijn uiterlijke wereld met mij mee. En ik gun mijzelf een 100% pleasurable leven. Want dat ben ik waard.
Maak jullie klaar, want in de lente... Dan herrijs ik uit mijn nu uitvallende bladeren (oude overtuigingen) en zal ik schijnen als de meest mooie pioenroos die ik tot nu toe ben geweest.
Reactie plaatsen
Reacties