Feminisme

Gepubliceerd op 18 februari 2021 om 11:14

Een hele poos in mijn leven heb ik het niet zo goed begrepen waarom feminisme een ding was. Ik vond het wel oké, maar ik snapte niet zo goed waarom vrouwen zo aan het strijden waren om hogere posities te bekleden. Al vond ik dat dat mogelijk moest zijn. Ik was zelf niet zo ambitieus en vond het allemaal wel prima.
 
Pas sinds mijn verdieping en beoefening in spiritualiteit meer wordt, begrijp ik én voel ik wat er daadwerkelijk aan de hand is. Op energetisch niveau. Ik zie dat mijn onbegrip voortvloeide uit mijn eigen vrouwelijke wonden en daarmee ook uit het collectieve vrouwelijke wond. Ik begrijp dat de ongelijkheid die we nog steeds terug zien in top en hogere posities, loon, verloven en de kans om onze waarheid te spreken slechts manifestaties zijn van deze diepe vrouwelijke wond.
 
Ik was onbewust. Ik liet mij klein houden, omdat dat is wat die wond is. Onder andere. Vrouwelijke energie is jaren lang onderdrukt in de wereld. Omdat veel vrouwen zich het meest identificeren met deze energie, waren het de vrouwen die onderdrukt werden. Generaties lang waren zij enkel goed voor verzorging van anderen. Verzorging van man en kinderen. Verzorging van het huishouden. Vrouwelijke energie was gericht op de ander, maar stond zelden stil bij zichzelf. Vrouwen raakte verbitterd, boos, verdrietig, omdat zij uitgemolken werden in deze positie. Of lieten zich uitmelken. Het is een cyclus en hieraan is niemand perse schuldig. Het is wat gebeurde, omdat er weinig mensen écht bewust hiervan waren.

 

Ik zie dat er vanaf mijn moeder haar generatie meer verandering kwam in hoe vrouwen zich manifesteren in Nederland. Vrouwen gingen vaker en meer werken in plaats van alleen huisvrouw zijn. Vrouwen gingen steeds meer hogere posities bekleden. Onze oma's waren nog volledig afhankelijk (op uitzonderingen na) van hun partners en werden niet gestimuleerd om hun eigen dromen na te jagen. Laat staan dromen te hebben en deze te uiten. Onze moeders werden weinig gestimuleerd om hun dromen na te jagen, maar waren al minder afhankelijk. Ze kregen eigen banen, reden auto, werden financieël onafhankelijker. Mijn moeder stimuleert mij wel om mijn dromen na te jagen en ik smacht wellicht overdreven naar onafhankelijkheid. Onze oma's waren het voorbeeld voor onze moeders. Hoe zij zich lieten behandelen en hoe zij zich gedroegen is wat onze moeders meenamen in hun leven. Hoe onze moeders zich lieten behandelen en hoe zij zich gedroegen is wat wij meeneem in ons leven. Zo werkt karma. En die karma van onze moeders en oma’s lossen we nog steeds op in ons huidig leven. We voelen nog steeds de wonden die daar zitten over het braaf moeten zijn, het voor anderen moeten zorgen en jezelf moeten wegcijferen.

 

Ik voel dus nog steeds deze wond. Het willen pleasen van anderen, ten koste van mijzelf. Het niet zien van op welke manieren ik mij eigenlijk laat onderdrukken. Soms ook overdreven streven naar onafhankelijkheid en niemand nodig willen hebben. Ik heb in vorige generaties gezien hoe vrouwelijke energie, het zorgen voor, afhankelijk maakte en dat voor mijzelf absoluut niet wilde. En op andere momenten toch deed en doe. Het willen compenseren van wat er niet is gelukt in vorige generaties. De balans willen rechttrekken.

Dit is mijn schaduwkant. Ik werk hard om deze te ontdekken en te zien. Ze zit vaak dieper in mijzelf dan ik dacht. Nu zij steeds vaker langzaam in het licht komt, kan ik ermee werken. Ik erken haar en kan haar voeden. Ik leer steeds beter om mijzelf te voeden en mijn vrouwelijke energie ten goede te gebruiken. Ten goede van mijzelf. De kwaliteiten van de vrouwelijke energie kan ik opnieuw waarderen in plaats van ertegen ageren. De lieve, zorgzame kant waar veel vrouwen niet mee geassocieerd willen worden, omdat het nog steeds wordt gezien als “zwak”. Dat is zo ontzettend jammer! Maar echt dood en dood zonde. De vrouwelijke energie, de zachte, voedende, lichte en zorgzame energie is alles behalve zwak. Het is een enorme kracht, maar lang gebruikt ten koste van onszelf. Lang heeft het tegen ons gekeerd, omdat wij altijd inzette voor de ander en onszelf daarmee uit het oog verloren. Door ons af te zetten tegen deze zachtheid, liefheid, zorgzaamheid ondermijnen we opnieuw het vrouwelijke en willen we ons ten onrechte alleen identificeren met mannelijke energie. Daarmee brengen we geen verandering in de wereld, maar doen wij enkel hetzelfde als masculiene mannen en vrouwen doen. Terwijl dat niet bij ons past. De energetische balans in de wereld, in ons land, raakt daarmee niet herstelt. Door niet geassocieerd willen worden met vrouwelijke energie draag je nog steeds uit dat masculiene energie de enige “goede” energie is. De energie die je moet hebben en uitdragen om verder te komen in je leven. Daarmee blijft het nog steeds een “man’s world”.

 

Dus ja, ik ben inmiddels een feminist. Ik ben er rete trots op. Ik juich alle vrouwen toe die hun dromen na jagen. Die hun stem laten horen. Die hun kracht voelen en aanboren. Die niet over zich heen laten lopen, zich laten onderdrukken en die staan voor hun waarheid. Voor hun behoeftes en voor hun wensen. Ik heb een diep, diep respect hiervoor. Ik hoop alleen zo van harte, dat jullie allemaal je vrouwelijke energie hierin meenemen. Je zachtheid, je liefheid, je tederheid. Doe dit in eerste plaats voor jezelf. Gebruik deze eerst voor jezelf en daarna voor anderen. Herken wie je bent en neem alles van jezelf mee. Alleen dan zul je de verandering worden in een masculiene wereld. Alleen dan zorgen we voor herstel van energetische balans tussen mannen en vrouwen.

     

 

 

 


 »

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.